Sunday 6 March 2011

Verbazing deel II

Een stoffig vies en licht chaotisch busstation in een stadje ver weg van de toerist-route. Het toilet is letterlijk een gat in de vloer, en ik kan niemand vinden die een klein beetje engels spreekt.
Tussen de mensen scharrelt een oude tandeloze chinees en hij komt langzaam maar trefzeker mijn kant op. Hij vraagt of ik frans spreek. 'Oui, un petit peu', en voordat ik het weet hebben we een gesprek over zijn overleden vrouw en zijn 4 overleden kinderen.
Ik krijg twee Werthers Echte, met een plaatje van de besneeuwde Alpen, van 'm. Hij schatert nog 1 keer luid en wenst me 'Bonne Journee' en gaat weer verder. Indonesie verbaasd me altijd weer.

Saturday 5 March 2011

Thursday 3 March 2011

Verbazing deel I

Ik ben met een bemo (een klein Suzuki busje, volgepropt met passagiers) uit een idyllisch kustplaatsje vertrokken vanochtend. Net toen ik dacht ' Dit gaat goed, mijn eerste bemo-trip in Sulawesi', keerde de chauffeur om. Een paar mensen vergeten. We slaan rechts af bij een pleintje en er komen 3 vrouwen aangerend. Schoongewassen en mooi opgemaakt. Alle andere vrouwen die ik zag zagen er ook al zo goed verzorgd uit en ik realiseer me ineens dat dit het hoerenbuurtje van het idyllische strandplaatsje is. Naar het schijnt zijn twee andere dames nog lang niet klaar met zeep, haren wassen, kammen en fohnen. De chauffeur verdwijnt om een klein kwartier later terug te komen. Hij schikt zijn pik nog even, en steekt schaamteloos een sigaret op en stapt in. De laatste twee dames komen aangewandeld, hun gezichten wit gesmeerd, de lippen rood. Ze stappen in, gevolgd door een frisse geur van zeep en parfum.

Ik vertrek voor de tweede keer uit het idyllische kustplaatsje. Deze keer in het gezelschap van 5 luidruchtige meisjes van plezier.

(over twee dagen verbazing deel II)