Thuis

Als ik reis lijkt de wereld wat meer te sprankelen. Koffie drinken en ontbijten is een klein avontuur. Een treinreis in Sri Lanka zit vol mooie mogelijkheden; mooie vergezichten, aardige mensen, onverwachts leuke gesprekken. In Nederland negeer je je buur in de trein en verschuilen we ons allemaal achter onze telefoon of Ipod. Ik vind dat weleens jammer. Maar ik ben al 6 weken terug en ook mijn stad zit vol leuke ontmoetingen; drie moslim-mannen die in hun grijze Volkswagen-bus naar prachtige muziek aan het luisteren waren. Mijn reis-smile zat direkt weer op mijn gezicht. En ik kreeg drie grote smiles terug en de heren maakten zelfs een dansje voor me. In de biologisch winkel vroeg ik naar de koffiebonen en voordat ik wist had de broodmedewerker een straffe espresso voor me gemaakt. Op woensdag-ochtend om 9.15. En ik werk in een hotel, een heel groot luxe hotel. De kamers zijn vanaf 500 euro. Ik werk samen met Polen en Ghanezen in de catacomben van dit gebouw. We dragen stemmige uniforms en lopen de benen uit ons lijf. De afrikanen lachen luid en de polen hebben iets serieus dat op treurig lijkt. Er werken stoere gespierde fitnessjongens (in de gym) en heel keurige dames in mantelpakjes en zwarte pumps (op beganegrond niveau) Na mijn dienst loop ik vanuit de donkere kelder via het laadplatform langs bouwvakkers op schoenen met stalen neuzen het licht weer in. Zo zullen er honderden hotels en gebouwen in Amsterdam zijn waar in de kelders, keukens en gangenstelsels mensen tegen een minimum loon werken voor mensen die met veel gemak, 200 of 300 euro uitgeven.